Gedicht ‘De tuin van ons leven’
Ik had een nieuwe vulpen gekocht en uit de nieuwe inkt vloeide zomaar dit nieuwe gedicht 😍 Het is een mooie witte vulpen met gouden randjes. Ik ben mijn hele leven al gek op mooie pennen en kan het niet laten om af en toe weer een leuke pen te kopen. Wie schrijft die blijft, haha!
Die liefde voor mooie pennen heb ik van mijn vader. Hij schreef altijd zo mooi en altijd met een rollerbalpen. Het moest van een speciaal merk zijn. Toen ik mijn Janneman ontmoette was het eerste dat ik zag de gouden Parker balpen in zijn overhemdzakje. Ze zeggen dat een vrouw vaak een man ‘kiest’ of ‘krijgt’ die veel op haar vader lijkt. In mijn geval is dit wel zo, op vele vlakken. Magisch! Maar ach, ik lijk ook veel op mijn moeder, dus het maakt niet zoveel uit verder. Mijn moeder was dan weer heel erg creatief. Hoe dan ook, de liefde voor het schrijven komt van mijn lieve vader. Papa can you hear me?
Hier dus een nieuw gedicht dat ik heb genoemd:
De tuin van ons leven
Het rolde er zo weer uit.
Ik hoop dat je het mooi vindt of er iets in vindt.
We gaan verder met leven en maken er weer het beste van vandaag.
Meer nederlandse gedichten kun je op de speciale Nederlandse of Engelse gedichten pagina vinden!
De tuin van ons leven
Klimop en Rozen
zijn nog over in onze tuin
ze bepalen de strijd
van wie er blijft tot het eind
We hebben er niet voor gekozen
toch ligt onze wereld in puin
vervlogen in de tijd
waarin alles wegkwijnt
Het oude zeer gaan we lozen
ons wacht een groot fortuin
dan beginnen we met beleid
aan grond waarin nieuw leven verschijnt
Een gedicht van
Ingeborg van Zuiden-Weijman©
1 April 2024 (Gregoriaanse kalender)
Leave a Reply